I'm alive!

Då har eg vore på Strandafjellet for første gong i år. Og eg overlevde, trass i ein stadig eldre og tyngre kropp og svært lite skikøyring siste åra.

Sjølv om eg ikkje datt ein einaste gong, gir eg all ære til nye ski, ny hjelm og nye skibriller. Ser eg ikkje tøff ut, vel?

Nokre vil kanskje meine at Åsmund ser kulare ut, der han er høgt i svevet og grabbar snøfjøla si, men pytt sann - slikt hadde eg også klart om eg berre hadde gidda. Og hadde vore ti år yngre. Og litt flinkare. Og litt modigare. Og ikkje så redd for å flyge på trynet og øydelegge dei fine, nye skia mine, dei kule, nye brillene mine og den flotte, nye hjelmen min...

Det gjekk ikkje fullt like bra då Ruben skulle ta ein 360. Som blei ein 180. Utan særlig fin landing. Eg haddde klart det mykje betre om eg berre hadde gidda. Og hadde vore ti år yngre. Og så vidare.

No skal eg kvile skiutstyret fram til eg skal på Winter Games (leir for 5.-7. klasse) 9.-11. februar. Deretter blir det mykje skikøyring i mars, med kortur til Bjorli første helga, Ten-Treff på Orreneset andre helga og dagstur med SST-K laurdag 17. mars. Og så kan eg reise på påskeferie til Australia og New Zealand på krykker :)

PS! Fleire bilde frå Treff Et Tre kjem på Ung Misjon i løpet av ein dag eller to!